2e dag

Vanmorgen toen ik wakker werd stonden mijn kuitspieren te trappelen om te gaan ... of ik heb een Alien gegeten. De video kan ik helaas niet laden. Ik doe helemaal niets. Volledig autonome reactie van spielen die samentrekken. Heel weirdo.
Vandaag 85 km van net voor Pau (Pyrenees Atlantique) tot aan Marciac (een mini plaatsje in de Gers). Veel heuvels van 5 tot 7% en van 1 tot 2 km. Pittig. Ik heb de Pyrenees nu achter me. Vandaag zijn ze definitief uit zicht.
Temperatuur is terug van 33 graden gisteren naar 29 graden. Nu op een camping met zwembad. Wat is dat lekker na een dag fietsen.
Ik vroeg mij af: Waarom gaan mensen naar Lourdes of Santiago?
- Is het een makkelijke keuze want veelvuldig beschreven route?
- Gaat om de reis en niet het doel? Een management dooddoenertje.
- Of gelooft men in wonderen? Dat je echt over water kan lopen of de zee kan splitsen?
- Of nog erger, denkt men een wonder mee te maken? Statistisch niet erg realistisch. Honderden miljoenen zijn je voorgegaan zonder wonder.
En de overige miljarden mensen die niet gaan, maar wel een kwaal hebben ... worden die gestraft om niet te gaan? Wat is zo’n wondertje nu voor een moeite?
Ik heb besloten om een onderzoekje te doen en het aan alle schelpensjouwers te vragen waarom ze gaan.
Ik heb vandaag minder spierpijn dan gisteren, ondanks dat ik niet via Lourdes gegaan ben. Hmmmm ???
Vandaag onderweg op een terras een groep van 6 echte stereotype Amsterdamse kantoorb€&!?tches zien zitten op het terras. Luidkeels discussiërend met de witte wijn in de hand over mannen. Ja heren, jullie allemaal. De “argumentatie” was:
- Tweede leg, dan wel tijd vrij maken voor het gezin, en die trut krijgt een cabrio van hem, etc. Alles met een Gooise rollende rrrr.
Ik heb overwogen om ze het email adres van Volkskrant Sigmund te geven. Ik heb me ingehouden.